François Deschamps wychowywał się w dwujęzycznej rodzinie w Nowym Jorku. Już jako 11-letni chłopiec wybrał się w samotną podróż do Francji, która zaszczepiła w nim zamiłowanie do tułaczki. W czasach, gdy artysta robił doktorat z topologii, jego profesor zachęcił go do tego, aby podążał za marzeniami z dzieciństwa i zajął się karierą artystyczną. Dzięki umiejętnościom analitycznego myślenia, które rozwijał przez lata, stworzył charakterystyczny styl oparty na łączeniu formy i konceptu. Artysta podejmuje próbę odkrycia praw rządzących światem, w którym przenikają się odmienne kultury. W swoich pracach posiłkuje się humorem, patosem i czerpie z chaotycznej oraz zaskakującej rzeczywistości. Czasami obserwuje ją z boku, jakby wcielał się w rolę bohatera wielowątkowej i wieloznacznej opowieści. Jako wykładowca uniwersytetu stanowego w New Paltz w stanie Nowy Jork Deschamps porusza zagadnienia z zakresu fotografii i powiązanymi z nią mediami. Tworzy cykle zdjęć i wydaje książki dotyczące podróży i tematyki zderzenia kultur. Jego książki fotograficzne ukazały się nakładem wydawnictw Visual Studies Workshop, Nexus Press i Uniwersytetu w Auckland. Fotografie i książki artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku, Metropolitan Museum of Art i w chicagowskim Museum of the Art Institute. Deschamps otrzymał dwa granty od organizacji promującej kulturę i sztukę o nazwie National Endowment for the Arts, a także dwa stypendia artystyczne od fundacji wspierającej artystów New York Foundation for the Arts. W 2002 roku realizował projekt przy współpracy z paryską galerią Cité Internationale des Arts. W latach 2010-2011 dzięki stypendium z fundacji Fulbrighta wyjechał do Mali.

Bamako Photo-Rapide

„Photo-Rapide” to cykl portretów, który powstawał w Mali w latach 2010-2011. Fotografowanie polega na „zabieraniu” obrazów. Celem projektu artysty było odwrócenie tego założenia. Zamiast brać Deschamps postanowił dawać. Artysta proponował ludziom wykonanie portretu, który następnie drukował na miejscu. Model stawał się współpracownikiem i jednocześnie klientem, którego należy zadowolić. Osoba portretowana i fotograf wspólnie oglądali zdjęcia na wyświetlaczu aparatu i dyskutowali o tym, jaki ma być efekt końcowy. Następnie „klient” wybierał zdjęcie, które najbardziej przypadło mu do gustu, nie zawsze zgodnie z preferencjami twórcy. Potem przychodziła pora na wybór jednej ze stu ramek przygotowanych przez artystę, przedstawiających motywy przewodnie lub obiekty charakterystyczne dla Mali. Wydrukowany portret lądował w ramce. Na koniec Deschamps dokumentował proces tworzenia fotografii, robiąc zdjęcie „klienta” trzymającego w dłoni oprawiony portret. Model odchodził z wydrukiem w ostemplowanej kopercie.