Joseph Tamargo

Amerykanin pochodzenia kubańskiego, absolwent kierunków artystycznych i fotograficznych na Uniwersytecie Miami oraz Międzynarodowym Uniwersytecie Stanu Floryda, a także historii fotografii na Uniwersytecie Stanowym Nowego Meksyku. Wykładał fotografię na Wydziale Komunikacji Uniwersytetu Miami i regularnie organizował warsztaty na Universidad del Pacifico w Santiago de Chile. Od 1986 roku wykłada fotografię i układa program studiów w tym zakresie na Wolfson Campus w Miami Dade College. Zdobył wiele nagród, w tym nagrodę Best in Photography 1998 na 40. Wystawie Sztuki Hortt w Fort Lauderdale i Mnemeiss Award przyznawaną przez Universidad del Pacifico za wkład w promocję fotografii chilijskiej. Podczas pobytu na Stypendium Fulbrighta w Chile, Tamargo wziął udział w serii wykładów i projektów badawczych, które doprowadziły do nawiązania długofalowej współpracy pomiędzy Miami Dade College a uniwersytetami chilijskimi. Dorobek Tamargo jest dobrze znany w Santiago de Chile oraz w południowej Florydzie, gdzie jego prace były wystawiane w znaczących galeriach i innych przestrzeniach artystycznych. Prace Tamargo były wielokrotnie publikowane i znajdują się w ważnych kolekcjach firmowych, prywatnych i publicznych, w kraju i za granicą.

Valparaiso

Od 2001 roku fotografuję w chilijskim Valparaiso – mieście zwanym „La joya del Pacifico” (Klejnot Pacyfiku). Systematycznie dokumentowałem wszystkie sektory miasta, wędrując po 13 wzgórzach składających się na krajobraz tego drugiego co do wielkości portu w Chile. „Valpo” wznosi się nad Pacyfikiem i przypomina amfiteatr z rzędami budynków usytuowanych na wzgórzach. Valparaiso to istny tygiel kultur. W tym portowym mieście mieszka wielu obcokrajowców z Europy (głównie z Niemiec, Anglii i Włoszech). Wielokulturowy zlepek przenikających się wpływów jest widoczny na ulicach, budynkach i w stylu architektonicznym.

Mnie, jako fotografa i podróżnika, przyciąga multikulturowy charakter miasta. To intrygujące, że mieszkańcy o różnych korzeniach potrafią się asymilować i tworzą społeczeństwo, w którym patriotyzm i duma narodowa odgrywają kluczową rolę. Ukazuję charakterystyczny styl architektoniczny miasta, zróżnicowanie kulturowe, a także codzienne życie jego mieszkańców. Dokumentuję rzeczywistość przez pryzmat ironii. Dzięki temu zabiegowi mogę swobodnie opowiadać o historii tego wspaniałego miasta i miejscach, które obecnie przechodzą całkowitą przemianę. Urbanizacja, niczym złowroga roślina, oplata swymi pnączami przestrzenie, których jeszcze nie zdołano zagospodarować. Fotografując przemiany zachodzące w mieście, skupiłem się na rozwoju urbanistycznym, który dokonuje się kosztem historii, na modernizacji wypierającej tradycję i w końcu na ekspansji, która ma niewiele wspólnego z wrażliwością.